Για την ελιά

Περνάς πάλι τον ελαιώνα της νύχτας

Καθώς φυσάει άνεμος τρελός

Και δεν ξέρεις από πού να κρατηθείς

Θανάσης Χατζόπουλος

Οι ελιές όμως δεν χρειάζονται φροντίδα. Ούτε περιμένουν το κυρτό δρεπάνι, ούτε τη μυτερή σκαπάνη, όταν ριζώνουν βαθιά μέσα στο χώμα, και αντέχουν τους αγέρηδες. Η γη από μόνη της, σαν η τσάπα την ανοίξει, δίνει στα δέντρα τους χυμούς της, κι αν οργωθεί, οι καρποί θα προκόψουν διπλά. Γι αυτό λοιπόν φρόντισε τη ζουμερή ελιά, που έχει και την εύνοια της ειρήνης.

Βιργίλιος

Οι ελιές απλώνουν κύματα γαλήνης

κι έρχονται απανωτά και σπρώχνουν και πλαταίνουν

τους τοίχους της στενής μας σκέψης, της στενής ζωής.

Κύματα, κύματα, κύματα

ίσκιος μεσημεριάτικος κι ατίθασο χορτάρι

και ζωντανά σαν το χορτάρι ονόματα

πηδούν μπροστά μας μέσα στο μεγάλο φως

ήρωες, μάχες, πολιτείες απ’ την ιστορία-

μα δεν είναι ιστορία, είναι ζωή.

Ψηλά απ’ τις Φαιδριάδες πέτρες χύνεται το φως

κύματα φως πυκνό, τριανταφυλλένιο φως στα χέρια μου,

παιδί καινούργιο ένας μικρός και ανίδεος θεός.

Λίνα Κάσδαγλη

Όλα είναι εκεί,

Οι ελιές, οι δρόμοι, οι φωνές

Ζουν ακόμα κι ότι σε δημιούργησε.

Καλοκαίρι κάτω απ’ τ’ άστρα:

Η αιωνιότητα.

Η αιωνιότητα, που δεν αφήνει

Ούτε σε μένα εκλογή.

Νίκος Φωκάς.

Οδοιπόρος εγώ θα με φιλοξενήσεις

Απιθώνοντας πάνω στο τραπεζομάντιλο

Το ψωμί τις ελιές και τη συνείδηση

Μέρα πρώτη για μας στην πατρίδα τη δεύτερη του επάνω

κόσμου.

Οδυσσέας Ελύτης

Οι ελιές με τις ρυτίδες των γονιών μας.

Γιώργος Σεφέρης

Και πολλά τα λιόδεντρα

που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως.

κι ελαφρό να απλώνεται στον ύπνο σου.

Οδυσσέας Ελύτης

Το ίδιο τοπίο από χρόνια

τα πέτρινα σπίτια

το κάστρο, τα καλντερίμια

τα λιόδεντρα, η παραλία.

Το ίδιο τοπίο

μ’ ελάχιστες παραλλαγές.

Τίτος Πατρίκιος

Τα κείμενα είναι από το βιβλίο "Ελιά, 86 κείμενα για ένα δέντρο", εκδόσεις Νήσος