Τα Ταμπάκικα

Η βυρσοδεψία, η επεξεργασία, (δέψη), της βύρσας, (τομάρι), του ζώου, ήταν μια από τις παραδοσιακές βιοτεχνικές δραστηριότητες που στήριζαν την οικονομική ανάπτυξη της Άμφισσας εδώ και πολλούς αιώνες. Στη συνοικία της Χάρμαινας μέχρι το 1940 ανθούσαν γύρω στα 50 τέτοια εργαστήρια, τα γνωστά και ως ταμπάκικα, ένας όρος που εμφανίζεται την εποχή της τουρκοκρατίας. Μερικά από αυτά τα κτίσματα χρονολογούνται ήδη από τον 17ο αιώνα. Την δεκαετία του 60 όμως, και μπροστά στην επέλαση του πλαστικού, άρχισαν σταδιακά να φθίνουν και η συνοικία των ταμπάκικων να ερημώνει, σήμερα μάλιστα δεν είναι παρά ένας πραγματικός ερειπιώνας. Από τα 50 εργαστήρια μόνο δύο είναι που συνεχίζουν να λειτουργούν. Το 1989 η συνοικία των ταμπάκικων κηρύχτηκε διατηρητέος οικισμός, ως ένα σπουδαίο μνημείο της βιοτεχνικής μας ιστορίας. Ένα μνημείο που πρέπει να διασωθεί όχι μόνο από την εγκατάλειψη και τη φθορά, τα περισσότερα κτίσματα είναι δυστυχώς υπο κατάρρευση, αλλά και από άστοχες παρεμβάσεις αναστύλωσης και ανάδειξης που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται. Η δημιουργία στη περιοχή ενός μουσείου βυρσοδεψίας, οι προσπάθειες αναβίωσης μέσω ειδικών επιδοτήσεων αυτής της παραδοσιακής βιοτεχνικής δραστηριότητας, αλλά ακόμη και αυτή η επαναχρησιμοποίηση κάποιων χώρων για καλλιτεχνικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες θα βοηθούσαν στο να διασωθεί αλλά και επανενταχθεί στη σύγχρονη ζωή αυτός ο παραδοσιακός οικισμός. Ένα περιβάλλον μοναδικής αισθητικής και ιστορικής σημασίας που μπορεί να ξαναγίνει όμως το κέντρο αναφοράς της μικρής μας πόλης.