Βόλτα στην Άμφισσα

"Εδώ δε πιάνουν οι κατάρες, δε πιάνουν οι ευχές...εδώ πεθαίνουν νυσταγμένοι οι τελευταίοι εραστές", λες και το χαν γράψει για την Άμφισσα οι Τρύπες, ή τουλάχιστον έτσι το ένιωθα μεγαλώνοντας σε μια πόλη που γύρω της κλείνεται από βουνά, μιας πόλης που το μάτι δε δραπετεύει, μιας πόλης που ζει στο παρελθόν γιατί το παρόν είναι βαρετό και το μέλλον αβέβαιο.

Κι όμως, ακόμα κι όταν φεύγεις, κάτι σε τραβάει πίσω, άλλοτε πρόσκαιρα κι άλλοτε για τα καλά, θαρρείς σαν αυτοκαταστροφικό έντομο που έλκεται από το φως της λάμπας που στο τέλος θα το κάψει. Παρακάτω είναι η δικιά μου βόλτα-ταξίδι στο χρόνο, σε τόπο οικείο. Με μια φράση γκρι και με μια πινελιά ροζ νοσταλγίας.

Δημήτρης Γκιούλος 

Για το συγγραφικό έργο του Δημήτρη Γκιούλου διαβάστε ΕΔΩ.