Εν Αμφισση: Η δι-αφάνεια του σεξ

Το The Symptom Projects επανέρχεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στην πόλη της Άμφισσας με μια διεθνή έκθεση σύγχρονης τέχνης αυτή τη φορά με θέμα το σεξ και σε επιμέλεια του Αποστόλη Αρτινού. H έκθεση θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του παλαιού νοσοκομείου από 25 Μαΐου – 16 Ιουνίου, 2013.

Δημήτρης Ντοκατζής

«Η σκηνή της γοητείας είναι πάντα για τον άνθρωπο και η σκηνή της αποπλάνησης του, της γλωσσικής του εκτροπής στη σαγήνη του Άλλου. Είναι αυτός ο εκθυλησμός του παιγνιδιού. Η θηλυκότητα ως «η αρχή της αβεβαιότητας», που είναι και η αποπλάνηση του αρσενικού, η αποπλάνηση όλων των δυνατών ταυτοτήτων. Αυτή είναι άλλωστε και η συνθήκη της θηλυκής σεξουαλικότητας, το ότι δεν αναγνωρίζεται σε καμιά αλήθεια, σε καμιά δομική ταυτότητα αλλά σ' αυτή μόνο την «κυριαρχία της αποπλάνησης», εδώ κι αυτό το υπερβολικό νόημα του τραβεστί. Η θηλυκότητα γίνεται έτσι η αποπλάνηση και αυτής της ίδιας της αλήθειας, η εκτροπή της από το σύμπαν του νοήματος σ' αυτό το σύμπαν των φαινομένων, στους ιριδισμούς πάνω σ' αυτό το «βάθος της επιφάνειας» (Μούζιλ). Είναι αυτή θηλυκοποίηση που θα πορνογραφήσει τον κόσμο στον ορίζοντα της ολικής του διαθεσιμότητας, της εμβληματικής του έκχυσης. Η πορνογραφία είναι γένους θηλυκού γι αυτό και η καταφυγή σ' αυτή του αρσενικού. Είναι η ακραία αρσενική φαντασίωση της διάνοιξης του κόσμου. Η ψυχαναγκαστική διάρρηξη αυτού του ίδιου του πραγματικού, η εκτεχνίκευση του. Στο πορνό δεν υπάρχει ο ορίζοντας του πόθου. Υπάρχει μόνο η θεαματικότητα των σωμάτων και η εκπραγμάτιση τους. Μια εκτεχνίκευση που ανήκει εξ ολοκλήρου στην «οικονομία» του Καπιταλισμού. Η ηδονή πρέπει να ρέει και να κατακλύζει τα πάντα όπως το κεφάλαιο. Το πορνογραφικό έτσι σώμα γίνεται ο τόπος ενός λιβιδινικού κεφαλαίου προσηλωμένου στην αναπαραγωγή και διασπορά του, στην αλήθεια ενός λόγου, του σεξουαλικού λόγου, που, όπως κάθε λόγος, θέλει να πει κι αυτός «την τελευταία λέξη της ιστορίας». Η ακραία έτσι σεξουαλική φαντασίωση είναι αυτή του τραβεστί, μια μορφική διαθεσιμότητα που ονοματίζει τη σεξουαλική, πορνογραφική, διάχυση. Ο τραβεστί είναι κάτι παραπάνω από μια ανδρόγυνη μορφή, από μια γυναικωτή παρένδυση, είναι η διαθεσιμότητα όλων των πρακτικών, ένα αξεπέραστο εμπορικό status.
Η σύγχυση μεταξύ ερωτικής και σεξουαλικής χειρονομίας είναι κι αυτή που επέβαλε και τη πορνογραφική σκέψη. Το ερωτικό συμβάν είναι το αδιανόητο ενός οργασμικού «Εμείς». Ένα «Εμείς», αδύνατο για τον Lacan, που εγγράφει όμως το ερωτικό υποκείμενο στον ορίζοντα του «Εσύ», στη σκηνή της επιθυμίας και απεύθυνσης του, στην «αλήθεια του Δύο», (Badiou). Μια χειρονομία όμως «που συντίθεται από πολυάριθμα μη-σεξουαλικά στοιχεία», (Flusser). Ο έρωτας όμως δεν είναι η μηχανικότητα μιας σωματικής κίνησης όσο αυτή η ολική απώλεια του συνειδητού. Ο Άλλος αποδομεί το «Εγώ» μου, τον πυρήνα όλων μου των δυνατοτήτων, γίνεται το σύμπτωμα της κατάδικής μου μοναξιάς, το ίχνος της μοναδικής μου εξορίας.»

Αποστόλης Αρτινός

Κωνσταντίνος Λαδιανός

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:

Αντουανέττα Αγγελίδη, Λουκία Αλαβάνου, Νίκος Αρτέμης, Ρέα Βαλντέν, Αθανασία Βιδάλη, Γιώργος Γυπαράκης, Χρήστος Δεληδήμος, Ζωρζ Ζακοτέ, Ειρήνη Καραγιαννοπούλου, Νίκος Κανάρελης, Λίζη Καλλιγά, Άννα Λάσκαρη, Κωνσταντίνος Λαδιανός, Μαρία Λιανού, Ελένη Λύρα, Ελένη Μπαγάκη, Δημήτρης Ντοκατζής, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Σταυρούλα Παπαδάκη, Φωτεινή Παπαχατζή, Πέγκυ Κλιάφα-Σάκκουλα, Χρύσανθος Σωτηρόπουλος, Νάνα Σαχίνη, Άλκης Χατζηανδρέου, The Callas, Caroline May, Jana Stojakovic, Joshua and Zachary Sandler, Steve Gianakos.