Από τις 4 έως τις 10
Οκτωβρίου πραγματοποιείται στο Πνευματικό
Κέντρο Άμφισσας η πρώτη έκθεση του
νεοϊδρυθέντος συλλόγου φωτογράφων
Άμφισσας: F9 - photographers e.t.c.
“Μιλώντας για την καθημερινότητα αναφερόμαστε σε μια βεβαιότητα ότι αυτή η καθημερινή δράση των ανθρώπων υπάρχει και είναι η μόνη αληθινή κίνηση που άμεσα μας προσανατολίζει- θεωρητικά με ασφάλεια-μέσα στο χώρο/χρόνο. Αυτός ο αυτοκαθορισμός μας ή ετεροκαθορισμός μας από την αίσθηση μιας δεδομένης πραγματικότητας εμφανίζει μια διαρκή –σε μεγάλο βαθμό ασυνείδητη-πρακτική καταστάσεων ζωής, δημιουργώντας την αίσθηση της αμεσότητας και της οικειότητας με ένα κόσμο όπου πραγματικότητα και αλήθεια ταυτίζονται.
Εξυπακούεται ότι η καθημερινότητα δεν αποτελείται μόνο από πράξεις και πρακτικές, αλλά και από αντίστοιχες μορφές συνείδησης ,σκέψεις, ιδέες, επιθυμίες φαντασιώσεις. Εάν ,ωστόσο, υπάρχει ένα σημείο περατότητας σ’ αυτή τη συνήθη κατάσταση της ζωή μας, που όλοι μας εμπλεκόμαστε, αυτός είναι ο θάνατος, που αν και γεγονός ανοίκειο και άρα μη καθημερινό, εισέρχεται και λαμβάνει τη θέση του στην καθημερινότητα της μνήμης και της επόμενης ημέρας.
Πολλές φορές ή και συνέχεια σκεφτόμαστε την υπέρβαση και τη διαφυγή μας από την επανάληψη σχεδιάζοντας μια άλλη διαχείριση της καθημερινότητας ίσως και τη ριζική ανατροπή της.
Η φωτογραφική αποτύπωση παγώνει διάτρητα και αδιάκριτα πολλές φορές τη ροή του καθημερινού χρόνου, αποκαλύπτοντας ή έντεχνα σιωπώντας δεδομένα της τροχιάς όλων μας. Όμως η φωτογραφική κάμερα παρά την τεχνολογική της εξέλιξη σήμερα αδυνατεί να καταγράψει όλες τις εικόνες, τον ρυθμό και την ταχύτητα της καθημερινής ζωής που αρκετές φορές μοιάζει να ‘ναι ακίνητη προσπαθώντας να μας επιβάλλει το ίδιο κάδρο. Αδυνατεί να εστιάσει στο φαντασιακό της καθημερινότητας ,και να αναιρέσει το απαγορευτικό όριο που εμείς οι ίδιοι συχνά θέτουμε.
Η εικόνα μοιάζει πάντα αρχικά να ΄ναι μία ρεαλιστική απεικόνιση, δηλαδή εμπλέκεται με την καθημερινότητα παραμένοντας μια μοναχική γραφή. Η φωτογραφία γίνεται σημαντική με την παρέμβαση του φωτογράφου, όταν αντιληφθεί και αναζητήσει τα σημεία που υπερβατικά ή αφαιρετικά δημιουργούν τη φωτογραφία-γεγονός, αποδεσμεύοντας νοήματα και συναισθήματα, χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που του παρέχει η φωτογραφία ως εκφραστικό μέσο.”
Συμμετέχοντες: Αγγελόπουλος Ευθύμιος, Ανδρέου Δημήτρης, Αρτινός Αποστόλης, Βουγιουκλής Νίκος, Βούλγαρης Χρήστος, Δημητρίου Βασιλική, Δρόλαπας Ανάργυρος, Ζωγράφος Γιώργος, Ζωμένου Βασιλική, Καλογήρου Σύνη, Καμπεράκη Ρούλα, Κανέλλος Δημήτριος, Καραμπέτσου Νίκη, Κόκκινος Ασημάκης, Κουλελής Γιάννης, Λαλάς Παναγιώτης, Μπότη Λίτσα, Σπέντζος Ευθύμιος, Τζαμτζή Αγγελική, Τραχανάς Γιώργος, Τσάκαλος Φάνης, Χριστόπουλος Κώστας .
“Μιλώντας για την καθημερινότητα αναφερόμαστε σε μια βεβαιότητα ότι αυτή η καθημερινή δράση των ανθρώπων υπάρχει και είναι η μόνη αληθινή κίνηση που άμεσα μας προσανατολίζει- θεωρητικά με ασφάλεια-μέσα στο χώρο/χρόνο. Αυτός ο αυτοκαθορισμός μας ή ετεροκαθορισμός μας από την αίσθηση μιας δεδομένης πραγματικότητας εμφανίζει μια διαρκή –σε μεγάλο βαθμό ασυνείδητη-πρακτική καταστάσεων ζωής, δημιουργώντας την αίσθηση της αμεσότητας και της οικειότητας με ένα κόσμο όπου πραγματικότητα και αλήθεια ταυτίζονται.
Εξυπακούεται ότι η καθημερινότητα δεν αποτελείται μόνο από πράξεις και πρακτικές, αλλά και από αντίστοιχες μορφές συνείδησης ,σκέψεις, ιδέες, επιθυμίες φαντασιώσεις. Εάν ,ωστόσο, υπάρχει ένα σημείο περατότητας σ’ αυτή τη συνήθη κατάσταση της ζωή μας, που όλοι μας εμπλεκόμαστε, αυτός είναι ο θάνατος, που αν και γεγονός ανοίκειο και άρα μη καθημερινό, εισέρχεται και λαμβάνει τη θέση του στην καθημερινότητα της μνήμης και της επόμενης ημέρας.
Πολλές φορές ή και συνέχεια σκεφτόμαστε την υπέρβαση και τη διαφυγή μας από την επανάληψη σχεδιάζοντας μια άλλη διαχείριση της καθημερινότητας ίσως και τη ριζική ανατροπή της.
Η φωτογραφική αποτύπωση παγώνει διάτρητα και αδιάκριτα πολλές φορές τη ροή του καθημερινού χρόνου, αποκαλύπτοντας ή έντεχνα σιωπώντας δεδομένα της τροχιάς όλων μας. Όμως η φωτογραφική κάμερα παρά την τεχνολογική της εξέλιξη σήμερα αδυνατεί να καταγράψει όλες τις εικόνες, τον ρυθμό και την ταχύτητα της καθημερινής ζωής που αρκετές φορές μοιάζει να ‘ναι ακίνητη προσπαθώντας να μας επιβάλλει το ίδιο κάδρο. Αδυνατεί να εστιάσει στο φαντασιακό της καθημερινότητας ,και να αναιρέσει το απαγορευτικό όριο που εμείς οι ίδιοι συχνά θέτουμε.
Η εικόνα μοιάζει πάντα αρχικά να ΄ναι μία ρεαλιστική απεικόνιση, δηλαδή εμπλέκεται με την καθημερινότητα παραμένοντας μια μοναχική γραφή. Η φωτογραφία γίνεται σημαντική με την παρέμβαση του φωτογράφου, όταν αντιληφθεί και αναζητήσει τα σημεία που υπερβατικά ή αφαιρετικά δημιουργούν τη φωτογραφία-γεγονός, αποδεσμεύοντας νοήματα και συναισθήματα, χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που του παρέχει η φωτογραφία ως εκφραστικό μέσο.”
Συμμετέχοντες: Αγγελόπουλος Ευθύμιος, Ανδρέου Δημήτρης, Αρτινός Αποστόλης, Βουγιουκλής Νίκος, Βούλγαρης Χρήστος, Δημητρίου Βασιλική, Δρόλαπας Ανάργυρος, Ζωγράφος Γιώργος, Ζωμένου Βασιλική, Καλογήρου Σύνη, Καμπεράκη Ρούλα, Κανέλλος Δημήτριος, Καραμπέτσου Νίκη, Κόκκινος Ασημάκης, Κουλελής Γιάννης, Λαλάς Παναγιώτης, Μπότη Λίτσα, Σπέντζος Ευθύμιος, Τζαμτζή Αγγελική, Τραχανάς Γιώργος, Τσάκαλος Φάνης, Χριστόπουλος Κώστας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου