Παναγιώτης Μητσομπόνος

Ο Παναγιώτης Μητσομπόνος γεννήθηκε στην Άμφισσα το 1958. Το 1977-1981 σπουδάζει γραφικές τέχνες στη σχολή BAKAΛO. Tο 1982-87 συνέχισε τις σπουδές του στην Φλωρεντία: ACADEMIA DI BELLE ARTI και αποφοίτησε από το τμήμα ζωγραφικής. Στην Ιταλία έρχεται σε επαφή με το ευρωπαϊκό κόμιξ. Παράλληλα ασχολείται με την φωτογραφία (Polaroid) και την εικονογράφηση εντύπων. Δίδαξε γραφιστική στη σχολή BAKAΛO. Εικονογραφεί κείμενα και δημοσιεύει κόμιξ σε περιοδικά. Εικαστικά έργα του και κόμιξ έχει παρουσιάσει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει στην Αθήνα.

Το έργο με τον οποίο έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό είναι Ο ΦΙΛ ΠΩΤ που κυκλοφορούσε σε comic-strips στις σελίδες του ένθετου περιοδικού comics "9" της Ελευθεροτυπίας από το 2000 έως το 2005.
Ο ντέντεκτιβ με το νουάρ ύφος του Μεσοπολέμου, μεταπηδά από τις ξεχασμένες τεχνικές του «ράστερ» σε έγχρωμα τελάρα μεγάλων διαστάσεων. Πρόκειται για μια από ... τις πιο ευρηματικές και βαθιές κριτικές του ελληνικού παραλογισμού, όπου ένας ντέντεκτιβ δίχως υποθέσεις, με ντύσιμο του μεσοπολέμου κυκλοφορεί στα σημερινά μπαρ των Εξαρχείων με ατάκες του στυλ Μάρλοου και όπως όλη η Ελλάδα αδρανεί μέσα στο κουκούλι που ο ίδιος έφτιαξε για τον εαυτό του και ονειρεύεται.


Από τις εκδόσεις ΚΨΜ κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο του «ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ και άλλες ιστορίες».
Περιέχει μια συλλογή από ιστορίες που εκδόθηκαν στο περιοδικό «9» ένθετο στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, την περίοδο 2007-2009. Καθώς και τέσσερα κόμιξ που δημοσιεύονται για πρώτη φορά. Το βιβλίο προλογίζει ο Κωστής Παπαγιώργης,
στο δε οπισθόφυλλο ο Δ. Αρμάος έγραψε:
Οι τριάντα τρεις ιστορίες αυτού τοῦ λευκώματος διαδραματίζονται στις καλύτερες ώρες γιὰ τα μυστήρια της ζωής… Είκοσι ἑφτὰ ἀπ’ αὐτές (οἱ εἴκοσι τρεῖς, μάλιστα, τῆς μιᾶς σελίδας) ἐξελίσσονται «Μετὰ τὰ Μεσάνυχτα», ἐνῶ ἄλλες ἕξι «Ἄλλες Ἱστορίες» φωτίζονται ἀπὸ τὸ πολὺ πιὸ ὕποπτο φῶς τῆς ἐσωτερικῆς νύχτας – μέσα σὲ μιὰν ἀτμόσφαιρα ὄχι καὶ τόσο μακρινὴ δηλαδή. Τὰ θέματα, ὅλα, ἐρωτοτροποῦν μὲ τὴν πιὸ καθημερινὴ ἐπικαιρότητα: τὶς ταπεινότερες ἐμπειρίες τοῦ καθενός μας. Τὸ μάτι ποὺ βλέπει ὡστόσο (ἡ φωνὴ ποὺ διηγεῖται) δὲν συμμερίζεται τὸ σχόλιο τοῦ ἐκφωνητῆ. Αὐτὸ τὸ μάτι (αὐτὴ ἡ φωνή) ἀγαπάει μὲ πάθος τοὺς ἥρωες τῆς νύχτας καὶ τοὺς ἀγκαλιάζει μὲ τὴν αὔρα τῆς ἐρεθιστικότερης ἔγκρισης.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΜΑΟΣ.