Σελίδες

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2021

Αρχοντικό Μαργέλλου


Λίγο πάνω από την πλατεία Κεχαγιά στην περιοχή Πλακωτά, στην οδό Παναγιώτη Μαργέλλου 1, στέκεται αγέρωχο, στην καρδιά της Άμφισσας το «Αρχοντικό Μαργέλλου». Το οίκημα έχει άπλετη θέα προς την πόλη, τα γύρω βουνά που προστατεύουν την Άμφισσα, αλλά και το εντυπωσιακό Δελφικό Τοπίο!! Είναι ένα σπίτι που θυμίζει φρούριο με ψηλούς περιμετρικούς τοίχους και  μεγάλη δίφυλλη επιβλητική εξώπορτα που ακόμα φέρει  επιγραφή με τα οικογενειακά ονόματα των πρώτων ιδιοκτητών. Το συγκεκριμένο οικοδόμημα, με την ξεχωριστή αρχιτεκτονική, στέγασε μία από τις πιο επιφανείς οικογένειες της Άμφισσας. Φιλοξενήθηκαν κατά καιρούς σε αυτό,  μεγάλες προσωπικότητες της πολιτικής και της δημόσιας ζωής της χώρας (πρωθυπουργοί, υπουργοί, καθηγητές Πανεπιστημίου, Διοικητές Τραπεζών κ.ά), προσδίδοντας στο αρχοντικό μία ιδιαίτερη αίγλη,  κάνοντάς το κομμάτι της ζωντανής ιστορίας της Φωκίδας.


Πρόκειται για μια πανέμορφη, τριώροφη νεοκλασική κατοικία 400 τ.μ. περίπου, θεμελιωμένη το 1859. Ο αρχικός της ιδιοκτήτης της πρέπει να ήταν αστυνομικός υπάλληλος. Περίπου στα τέλη του 19ο αιώνα πέρασε στην οικογένεια Μαργέλλου, η οποία καταγόταν από το Λιδορίκι και ήρθε στην Άμφισσα στις αρχές του 20 αιώνα. Κατόπιν επεκτάθηκε σε διαφορετικά στάδια και αφότου αποπερατώθηκε, ανακαινίστηκε μερικές φορές. Το 2015 πουλήθηκε σε κάτοικο της Άμφισσας και έχουν ξεκινήσει εργασίες ανακατασκευής της.

 


Η ζωή του Φώντα Μαργέλλου

(από τον επικήδειο λόγο που εκφώνησε ο στενός οικογενειακός φίλος κ. Ηλίας Ρεκαΐτης, οδοντίατρος, το 2001)

Ο Φώντας γεννήθηκε στην Άμφισσα το 1933 και ήταν γιος του Δικηγόρου και πολιτευτή Παρνασσίδας Τάκη Μαργέλλου και εγγονός του επίσης δικηγόρου Ξενοφώντα Μαργέλλου. Τρία χρόνια αργότερα, το 1936, οι γονείς του θα φέρουν στη ζωή και ένα άλλο αγόρι, τον Βαγγέλη.

Τα πρώτα παιδικά χρόνια της ζωής του θα τα περάσει χαρούμενα κι ευτυχισμένα κοντά στη θαλπωρή και την αγάπη των γονιών του, ως την καταραμένη και σημαδιακή εκείνη χρονιά, το 1939, που ένας κεραυνός θα πέσει στο Μαργελλέικο, ένας κεραυνός αναπάντεχος κι απρόσμενος.

Η μητέρα του η Παναγούλα , θα προσβληθεί από την ανίατη για την εποχή εκείνη αρρώστια, όλως τυχαία και θα οδηγηθεί για θεραπεία σε διάφορα νοσοκομεία της Αθήνας. Σε λίγο διάστημα θα πεθάνει κι ο αδερφός του και ο Φώντας θα μεγαλώσει κάτω από τη στοργή και τη φροντίδα του πατέρα του, της γιαγιάς του της αρχόντισσας Ευδοξίας Μαργέλλου, που ήτανε θυγατέρα του γενναίου οπλαρχηγού της Ρούμελης Τζαμάλα Παπακώστα , καθώς και της άλλης αρχόντισσας γιαγιάς του, της Μαργαρίτας Μοσκαχλαϊδή και των δύο θειάδων του, της Βαγγελίτσας και Λουκίας Μοσκαχλαϊδή, αδελφάδων της μάνας του. Έτσι ο Φώντας από τα έξι του χρόνια θα στερηθεί το μητρικό χάδι, το μητρικό φιλί και τη στοργή της μάνας του και στα 13 του, στις 14-9-1946, θα χάσει οριστικά πλέον τη μάνα του και θα ορφανέψει. Ολόκληρο το οικογενειακό του περιβάλλον, που προανέφερα, θα επικεντρώσει την αγάπη του και τη φροντίδα του πάνω σε αυτό το παιδί και ο Φώντας θα ζήσει τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια μέσα στο Μαργελλέικο σε ένα σπίτι με ιστορία, με παράδοση και με καρδιά αρχοντική.

Σε ένα σπίτι που πέρασαν και φιλοξενήθηκαν κατά καιρούς προσωπικότητες της πολιτικής και της δημόσιας υγείας της χώρας, όπως ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, ο Υπηρεσιακός Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος, οι Υπουργοί Θεμιστοκλής Τσάτσος, Άγγελος Τσουκαλάς, Δημήτριος Παπασπύρου, βουλευτές, καθηγητές Πολυτεχνείου, όπως ο Πέτρος Γουναράκης που χρημάτισε και διοικητής της ΔΕΗ, καθηγητές Πανεπιστημίου, όπως ο καθηγητής της Παιδιατρικής και Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Αθήνας Κωνσταντίνος Χωρέμης, εφοπλιστές όπως ο Ποταμιάνος, Διοικητές Τραπεζών, Βιομήχανοι, Ασφαλιστές, Μεγαλέμποροι και Μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοδικηγόροι και λοιποί…

Ο Φώντας θα τελειώσει το Γυμνάσιο και θα εισέλθει στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Δεν θα αποπερατώσει τις σπουδές του και θα ασχοληθεί με την κτηματική περιουσία του και για πολλά χρόνια θα διευθύνει το πολιτικό γραφείο του πατέρα του, που τα χρόνια εκείνα εκτός της δικηγορίας ασχολείτο και με την πολιτική.

Το 1963 θα παντρευτεί την εκλεκτή της καρδιάς του, την αξιόλογη κοπέλα Φωτεινή (Φίφη) Τζαμτζή που είχε γεννηθεί και είχε μεγαλώσει στην Τανζανία, στην Ανατολική Αφρική. Είχε τελειώσει το γυμνάσιο στην Κένυα, στο Ναϊρόμπι και κατόπιν συνέχισε σπουδές στο Λονδίνο, γύρω από ξένες γλώσσες.

Θα ζήσουν μαζί μια χαρούμενη και ευτυχισμένη ζωή για σαράντα περίπου χρόνια. Ο Φώντας θα είναι πάντα τρυφερός και αβρός μαζί της. Το 1976 θα εκλεγεί πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου Φωκίδας και θα επανεκλεγεί στη συνέχεια και για άλλες τριετίες, ως το 1987. Επί των ημερών του θα αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα και θα αγοράσει και κτίριο για να στεγαστεί το Επιμελητήριο που μέχρι τότε δεν είχε στέγη.

Τις δύο τελευταίες τριετίες της δεκαετίας του ’90 θα εκλεγεί Πρόεδρος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Φωκίδας, αναπτύσσοντας και πάλι αξιόλογη δράση και ιδρύοντας και Σούπερ Μάρκετ στον Συνεταιρισμό.

Στις πολιτικές δραστηριότητες του που ανέπτυξε κατά καιρούς δε θα αναφερθώ εκτενώς. Θα σταθώ μόνο σε δύο γεγονότα , όταν μαζί το Γενάρη του 1966 φτιάξαμε τη Νομαρχιακή της ΕΔΗΝ (Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία) Φωκίδας και τον Δεκέμβρη του 1974 ιδρύσαμε τη Νομαρχιακή της ΕΔΗΚ (Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου) Φωκίδας με τη μεταπολίτευση.

Θα τονίσω μόνο ένα σημείο, ο Φώντας κληρονόμησε μια πολιτική ιστορία, βαθιά φιλελεύθερη και βαθιά δημοκρατική από τον πατέρα του, από τον παππού του τον Ξενοφώντα και από τον προπάππου του, τον Τζαμάλα Παπακώστα την οποία συνέχισε και δε διανοήθηκε ποτέ να προδώσει.

Διέθετε μία τρομερή επιτήδευση στις δημόσιες σχέσεις, κάτι που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του. Γεννήθηκε αριστοκράτης και πέθανε αριστοκράτης, αλλά συνάμα υπήρξε προσηνής και απλός. Και μετά τον θάνατο του πατέρα του, το 1969, το σπίτι του παρέμεινε, όπως και η καρδιά του, ανοικτή προς κάθε άνθρωπο. Όλοι βρίσκανε καταφύγιο, στέγη και παρηγοριά και φιλοξενία στο αρχοντικό του, μέχρι οι Ρομά ( οι Τσιγγάνοι) που σήμερα θρηνούν μαζί μας. Σε όποιο διαμέρισμα της Ελλάδος βρισκόσουνα μαζί του, πάντα θα πέρναγες ωραία, πάντα θα πέρναγες ευχάριστα, γιατί παντού έβρισκε φίλους πρόθυμους πάντα να τον εξυπηρετήσουν και να τον περιποιηθούν, αλλά και αυτός πάντα ήταν πρόθυμος να τους το ανταποδώσει, σε πρώτη ευκαιρία...


Πηγή: https://3odimamfissas.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια: